Το ποιος είμαι και το τι κάνω δεν το ξέρετε. Αυτό που θα ήθελα να μάθετε σήμερα όμως, είναι μερικές σκόρπιες σκέψεις, που μου γυρνάνε τελευταία στο μυαλό και θεώρησα υποχρέωση μου να εκμεταλλευτώ αυτήν την μικρή δύναμη που μου δίνει αυτό εδώ το βήμα και να τις μοιραστώ μαζί σας, ή ακόμα καλύτερα να τις περάσω και σε εσάς.
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, έβγαλα τα μάτια μου να διαβάζω εφημερίδες και διάφορα σάιτ για μεταγραφικές κινήσεις, για τεράστια ποσά μεταγραφών, για διάφορα οικονομικά δεδομένα, χρέη διαφόρων ΠΑΕ ή άλλων μεγάλων συλλόγων της Ευρώπης κλπ.
Λίγο αργότερα προέκυψε μία μόδα που συνδυάστηκε με μπόλικο χαβαλέ, ούτως ώστε να βοηθηθεί η καταπολέμηση μιας πολύ σπάνιας νόσου (ALS) που παραλύει τα νεύρα αν δεν κάνω λάθος. Ξέρετε για ποιο πράγμα αναφέρομαι. Για το Ice Bucket Chalenge. Όσο χαζομάρα και να το θεωρώ, αφού μαζεύτηκε ένα αξιοπρόσεκτο ποσό για την καταπολέμηση της αγιάτρευτης αυτής ασθενείς, τότε μιλάμε για μία θεμιτή κίνηση. Για εμένα προσωπικά το χαμόγελο στον κάθε άνθρωπο θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός. Αν λοιπόν προσθέσω ότι αυτή η σαχλαμάρα έδωσε χαρά σε αρκετό κόσμο, τότε χαλάλι της.
Εγώ που βλέπω παιδιά και λέω μικρός είμαι ακόμα για τέτοια. Εγώ που τα ακούω να τσιρίζουν ενώ γράφω τα άρθρα μου και τα βρίζω από μέσα μου. Εγώ που πάω στο γηπεδάκι της γειτονιάς και τα βλέπω να μου πιάνουν την αγαπημένη μου μπασκέτα και τα σιχτιρίζω. Εγώ ο ψιλογάιδαρος που λέτε λύγισα. Εσάς που δε σας νοιάζει μη συνεχίσετε την ανάγνωση. Και εγώ μέχρι προχθές δεν ασχολούμουν. Το θεωρούσα ότι ήταν κάτι που γίνεται μία στο εκατομμύριο. Κοίτα να δεις που άνοιξε η πόρτα και με περίμενε από πίσω ένας καρκινοπαθής. Καρκινοπαθής ετών 3...με το ζόρι.
Δεν άργησε να έρθει και η λύκαινα από πίσω. Μια μάνα χιλιοταλαιπωρημένη από τους 8 συνεχόμενους μήνες παραμονής του πιτσιρικά στο νοσοκομείο. Μόλις πήραν μια μικρή άδεια να τους δουν λίγο και οι παππούδες με τους θείους. Βάλε ότι η κρίση έχει χτυπήσει και αυτήν την οικογένεια και η δουλειά είναι άγνωστη λέξη, τότε η ατμόσφαιρα βαραίνει πιο πού.
Κάποια πράγματα τα ξέχασα. Υπάρχουν μεταξύ μας κάποιοι καθημερινοί ήρωες που το έζησαν και νίκησαν. Όταν είσαι μεγάλος κι όλας τα κύτταρα αργούν να αναπαραχθούν και υπάρχει δυνατότητα ίασης. Όταν είσαι νεότερος ελπίδες συνεχίζουν να υπάρχουν ανάλογα το πόσο έγκαιρα γίνεται η διάγνωση, αλλά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Σκέφτομαι αυτά τα συμπτώματα στον πιτσιρίκο της ιστορίας μου και σκάω. ''Εμετό είχε το παιδί μου και το πήγα για μια αντιβίωση. Όταν μου είπαν ότι θα του κάνουν αξονική νόμιζα ότι έκαναν πλάκα.'' Εγώ μάνα δεν είμαι και δε θα γίνω. Κι όμως ο γάιδαρος της προηγούμενης ιστορίας, έπιασε τον σφυγμό της έστω και στο 0,0001%
20 νέα κρούσματα κάθε εβδομάδα είπαν στο παίδων ότι αντιμετωπίζουν και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Η κρίση χτύπησε και τα νοσοκομεία και το προσωπικό αυτών και τα αναγκαία υλικά για τους ασθενείς...
Η σκέψη μου, παρόλο που δεν είμαι κανένας επιστήμονας μεταφέρεται σε κάποια λαμόγια τους γιατρούς, φαρμακοποιούς, ιατρικούς επισκέπτες, γείτονές μου, φίλους μου ίσως ακόμα και εμένα, που είχαμε ανάγκη για ένα ντεπον και φορτώναμε το κράτος με εξετάσεις ακόμα και για την ορθή στυτική μας λειτουργία. Τόσο ζώα υπήρξαμε όλοι μας. Κάποιοι κονόμισαν και κάποτε τους έλεγα και εγώ μάγκες. Εδώ και λίγες μέρες τους λέω δολοφόνους.
Αυτοί βέβαια είναι κύριοι. Με το χρήμα δεν αγοράζεις την ευτυχία ούτε και την αιώνια ζωή. Σίγουρα όμως αγοράζεις καλύτερες συνθήκες περίθαλψης. Το μυαλό μου δουλεύει στις 8.000 στροφές και λίγο πριν καεί ενώνω όλες τις παραπάνω σκέψεις μου.
Να η ευκαιρία μου να εκμεταλευτώ αυτό εδώ το βήμα και να γίνω έστω και Λίγο; Καθόλου; Χρήσιμος σε αυτή την κοινωνία που κάποια αγγελούδια παλεύουν από πολύ νωρίς για να γίνουν μέλη. Εγώ δε σας λέω να ρίξετε έναν κουβά στο κεφάλι. Μακάρι να ήμουν τόσο έξυπνος ώστε να ανακάλυπτα μια αντίστοιχη μόδα, ούτως ώστε να διέδιδα το πρόβλημα του καρκίνου στα μικρά παιδιά και ότι χρίζει άμεσης αντιμετώπισης.
Για εσάς λοιπόν που διαβάσατε όλες αυτές τις αερολογίες μου, αν θεωρείτε ότι μπορεί η ελπίδα να γίνει μεγαλύτερη για κάποια παιδιά όπως το πιτσιρίκι της ιστορίας μου, διαδώστε αυτό το κακογραμμένο άρθρο ή αν δεν είστε της κοινοποίησης ή της διάδοσης άρθρων, διαδώστε ότι υπάρχει ένας τρόπος όπου από το υστέρημα μας, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά, ιδίως αυτά που δεν μπορούν οι οικογένειες τους να ανταπεξέλθουν οικονομικά σε αυτόν τον Γολγοθά, ζητώντας πληροφορίες από εμπλεκόμενες με το πρόβλημα οργανώσεις, κάνοντας έστω και μια ασήμαντη δωρεά.
Οι πιο γνωστές οργανώσεις που μπόρεσα και βρήκα...
www.elpida.org
www.floga.org.gr
www.pisti.gr
www.merimna.org.gr
www.floga.org.gr/kytaro
http://lampsi.org
www.anticancerath.gr
www.oekk.gr
www.bestrong.org.gr
www.makeawish.gr
ΥΓ. Αν όντως έχει βρεθεί η γιατριά και δεν τη δίνουν, τότε μιλάμε για μεγάλους δολοφόνους και για μια σύγχρονη γενοκτονία.
ΥΓ.1 Εύχομαι να βοήθησα στο να γίνει έστω και μία δωρεά 0,50 σεντς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου